Czym są plany brajlowskie? Wielu z nas może nie zdawać sobie sprawy, ale możliwość czytania dla osób niewidomych i słabowidzących to nie tylko zasługa alfabetu Braille’a. Wykorzystywane są również inne metody, takie jak plany brajlowskie, które umożliwiają łatwiejsze poruszanie się po przestrzeni publicznej i korzystanie z różnych obiektów. Plany brajlowskie to specjalnie opracowane mapy dotykowe w formacie 3D, które przy pomocy oznaczeń i napisów w alfabecie Braille’a informują użytkownika o otoczeniu oraz ułatwiają orientację przestrzenną. Zawierają one informacje o budynkach, ulicach, skrzyżowaniach, ścieżkach pieszych, przystankach komunikacji miejskiej czy placach zabaw.
Bezpieczeństwo, samodzielność i pewność siebie to wartości, na których szczególnie zależy osobom niewidomym oraz słabowidzącym. Plany brajlowskie w dużym stopniu przyczyniają się do tego, że takie osoby mogą poruszać się swobodniej po przestrzeni publicznej, odnajdywać poszczególne obiekty czy korzystać z usług miejskich. Ułatwiają planowanie tras, a także orientację w przypadku zagubienia się czy zmiany trasy.
Gdzie plany brajlowskie znajdują zastosowania?
Plany brajlowskie można spotkać w różnych miejscach – na przystankach komunikacji miejskiej, przed budynkami użyteczności publicznej (urzędy, szkoły, uczelnie, biblioteki), w parkach czy na placach zabaw. Ich wykorzystanie pozwala osobom niewidomym i słabowidzącym zapoznać się z funkcjonalnością danej przestrzeni i ułatwia korzystanie z niej. Warto zwrócić uwagę, że plany brajlowskie są często umieszczane na specjalnych tablicach informacyjnych, co ułatwia ich dotykowe odczytywanie. Oprócz typowego wykorzystania w przestrzeni publicznej, plany brajlowskie mogą być także stosowane w innych celach. Mogą one przykładowo ułatwiać orientację wewnątrz budynków, jak również służyć jako pomoc naukowa dla osób niewidomych uczących się przedmiotów związanych z geografią, biologią, historią czy architekturą.
Plany brajlowskie odgrywają niezwykle ważną rolę w życiu osób niewidomych i słabowidzących uprawniających ich do większej samodzielności oraz swobody poruszania się po przestrzeni publicznej. Ich stosowanie jest coraz bardziej powszechne i doceniane przez społeczność osób z dysfunkcją wzroku, a także otoczenie, które może lepiej zrozumieć potrzeby osób niewidomych i słabowidzących.
